Het Vaticaan…

We wilden Rome natuurlijk niet verlaten zonder een bezoek te hebben gebracht aan het Vaticaan, dus namen we ‘s zaterdags de trein vanuit Cesano en stapten we een uur later de metro uit. Zodra je Vaticaanstad nadert, neemt de stroom toeristen om je heen merkbaar toe.

Ook in deze laatste post over ons verblijf in Rome geef ik cursief achtergrondinformatie weer. Er is veel meer te vertellen dan hier door mij wordt weergegeven, maar om mega lange verhalen te voorkomen, hou ik het beperkt!

  

We zijn gearriveerd op het Sint-Pietersplein…op deze foto zie je de  Sint-Pietersbasiliek….je herkent het vast wel van de toespraken van de paus.

De Sint-Pietersbasiliek (Basilica di San Pietro) is een katholieke kerk, gelegen aan het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad. De kerk werd tussen 1506 en 1626 gebouwd in barokarchitectuur op de plaats, waar volgens de overlevering de apostel en eerste Paus, Petrus, gekruisigd en begraven werd.

De eerste Sint-Pieter werd gebouwd door keizer Constantijn de Grote in 324 maar  verkeerde in de vijftiende eeuw  in zeer slechte staat.  In 1506 werd de oude basilica gesloopt en werd een nieuwe kerk ontworpen.  Uiteindelijk zouden pogingen tot een nieuw bouwwerk tot vier keer toe worden gesloopt,  totdat Michelangelo pro deo de bouw overnam. Veel van de interne decoraties, waaronder het reusachtige baldakijn onder de koepel, zijn gemaakt door de Italiaan Gian Lorenzo Bernini, die ook elders in Rome veel kunstwerken heeft gemaakt. Merkwaardig is dat de kerk verkeerd om staat. De ingang is in het oosten en het altaar staat in het westen.

De Sint-Pietersbasiliek was de grootste kerk ter wereld tot 1989, toen ze in grootte werd overtroffen door de Basilique Notre-Dame de la Paix, een kopie van de Sint-Pieter, in Yamoussoukro, de hoofdstad van Ivoorkust.

   

    

Voor de basiliek ligt de Piazza San Pietro (Sint-Pietersplein), dat door Bernini werd ontworpen, evenals de zuilengalerijen die de moederlijke armen van de katholieke kerk symboliseren.

Langs de zuilengalerij stond een lange rij mensen te wachten om door de detectiepoorten van de Sint-Pietersbasiliek te kunnen gaan. We sloten aan in de rij…dat bleek achteraf de moeite meer dan waard.

Binnen is het pracht en praal… en de omvang laat je dat nog eens des te meer beseffen! Ook hier worden  zonnestralen gevangen!

   

Het baldakijn tussen de vier pijlers stamt uit 1633 en is van de hand van Gian Lorenzo Bernini.

Er bevinden zich praalgraven van verschillende pausen in de Sint-Pietersbasiliek. Onder het middenschip van de basiliek bevindt zich de crypte met de praalgraven, waarin 148 overleden pausen werden bijgezet; de tombe, met de relieken van de Heilige Petrus ligt recht onder het hoofdaltaar in de kerk, en is sinds 1979 door toedoen van Paus Johannes Paulus II te bezichtigen. Sindsdien kunnen de duizenden bedevaarders de relieken van Sint-Pieter vereren.

In de basiliek mocht volop worden gefotografeerd, maar dat was in de crypte met de paalgraven niet het geval. Het was bijzonder om het graf van de laatst overleden paus te passeren.  De ruimte waar hij begraven lag,  was gelegen achter een glazen wand. Voor deze wand, op gepaste afstand van het glas, dromden gelovigen samen, knielden nonnen neer, werd gehuild en volop gebeden. Bijzonder om te zien wat voor impact dit alles op een mens kan hebben…!

We zijn er wel achter dat je Rome niet in een paar dagen kunt bezoeken! We waren met ons bezoek aan de Sint-Pietersbasiliek en het Sint-Pietersplein al een groot deel van de dag onder de pannen en hebben dus een bezoek aan de Sixtijnse Kapel, de Vaticaanse Musea, de Vaticaanse tuinen en het  apostolisch paleis nog op het lijstje staan. Manlief en ik hebben ons voorgenomen om nog eens een bezoek aan Rome te brengen als onze dochters wat ouder zijn en wij met z’n tweeën naar deze mooie stad af kunnen reizen!

Lieve groet, Ingrid