In een eerdere post (
klik) heb ik
jullie verteld over ons vijfdaags verblijf in Parijs en deed ik
verslag van onze eerste dag in deze geweldige stad. De tweede
dag hebben we vooral besteed aan shoppen – we
slaagden overigens voor geen meter – en de derde dag van ons
verblijf besloten we naar Versailles te gaan. Voor ons helemaal nieuw en absoluut de moeite waard.
Het was duidelijk dat we bij het verblijf van de Zonnekoning waren aangekomen :-).
Hoewel op de foto’s niet zichtbaar, was het binnen erg druk.
Het weelderige interieur van het kasteel werd gebaseerd op de barokke Italiaanse stijl en de vele salons werden dan ook met marmer aangekleed. De koning wilde daarvoor de marmergroeven in de Pyreneeën, die niet meer waren gebruikt sinds de val van Rome, weer laten ontginnen. Het mercantilisme, een economisch systeem dat door minister Colbert werd toegepast, hield immers in dat een land zo veel mogelijk zelf moest produceren en zo weinig mogelijk diende in te voeren.
Versailles was, behalve een prestige-object van een megalomane en ijdele koning, dus ook een economisch project. Aan het begin van de regering van Lodewijk XIV gaf Italië in Europa de toon aan op het gebied van mode, architectuur en luxe. Aan het eind van de 18e eeuw was dat, dankzij de etalage van Franse kunstnijverheid die Versailles was, sterk veranderd. Frankrijk gaf nu in heel Europa de toon aan (bron: Wikipedia).
Vanuit het kasteel liepen we naar de prachtige tuinen van Versailles. Ik wist dat het groot was, maar had mij toch verkeken op de omvang. Alles te voet in één dag ontdekken is ons dus ook niet gelukt, dat lijkt mij sowieso een onmogelijke opgave.
De afmetingen van deze tuin zijn enorm en de tuin omvat veel vijvers, fonteinen, honderden beelden, zuilengalerijen, paviljoenen, bloemperken, lusthofjes, de oranjerie, een grot en een groot kanaal. Versailles is wereldberoemd om de grote hoeveelheid werkende fonteinen. Vrijwel alles is precies gebleven zoals in de tijd van de Zonnekoning. Deze koning was verzot op watervallen en waterpartijen. De vergulde fonteinen en bassins staan allemaal perfect symmetrisch opgesteld. De sculpturen verbeelden goden, mythen en de seizoenen die, volgens de filosofie van die tijd, waren onderworpen aan de macht van de vorst (bron: Wikipedia).
De grote tuinen doorkruisend liepen we door naar het Klein Trianon (Petit Trianon). Dit is een klein lustpaviljoen, gelegen in de Franse tuin van het Kasteel van Versailles.
Het paviljoen werd gebouwd tussen 1762 en 1768.
Het Klein Trianon en de achterliggende tuinen zijn opengesteld voor publiek. Hier was het relatief rustig en dat beviel ons goed. In tegenstelling tot het overgrote deel van de tuinen van Versailles is dit gedeelte veel minder strak en staan er veel meer bloemen in bloei.
Aan het einde van de dag gingen onze benen en voeten steeds meer protesteren, het was inmiddels de derde dag dat we flink op sjouw waren. Het wandelen in de brandende zon viel niet mee, waardoor we besloten terug te gaan naar de ingang van het kasteel.
Jammer genoeg misten we daardoor een bezoek aan Le hameau de la Reine, een soort dorpje achter in de Franse tuin van het Kasteel van Versailles.
Dit kleine dorp bevindt zich in de buurt van het Petit Trianon en werd op verzoek van koningin Marie Antoinette gebouwd omstreeks 1785. Ze liet het dorpje bouwen om daar te kunnen leven als "boerin". Zo was ze zelf ver weg van het hofprotocol waar ze een hekel aan had.
We hebben dus een reden om nog een keer terug te gaan ;-).
***
De vierde dag begonnen we onze wandeling in Quartier Latin.
Hoewel er sfeervolle straten met prachtige gevels waren, was daar op dat moment relatief weinig te doen. We staken de Seine over naar de wijk Le Marais.
Le Marais is een van de oudste buurten van Parijs. Deze buurt kent een diversiteit van trendy bars en restaurants en heeft veel winkeltjes, boetiekjes en kunstzinnige galeries.
Op mijn verlanglijstje stond het prachtige plein Place des Vosges. Dit plein staat bekend als één van de mooiste pleinen ter wereld. Om onze benen en voeten de nodige rust te gunnen, hebben we hier een hele tijd gezeten, op een bankje in de schaduw. De sfeer was bijzonder relaxed, veel bezoekers kwamen er genieten van de zon. Hoewel deze wijk mij niet bekend was, hoort het nu tot mijn favoriete plekjes in deze stad.
Vanaf het Place des Vosges zijn we vervolgens naar het Louvre gewandeld.
Met het uitzicht nog één maal op de Tour d’Eiffel namen we de metro terug naar ons hotel, om een dag later weer richting huis te rijden.
Tijdens ons verblijf in Parijs boften we enorm met het weer, met een zonnetje en een aangename temperatuur voelt het allemaal nog veel mooier aan dan de stad van zichzelf al is! Het was weer genieten en als het aan mij ligt, komen we hier absoluut nog een keer terug.
Een fijne week!
Liefs, Ingrid
Tuin van de Romaanse Mariakerk, met 300 aan Maria gewijde en/of vernoemde planten
Tuin van de Romaanse Mariakerk, met 300 aan Maria gewijde en/of vernoemde planten
Je komt ze onderweg overal tegen…
Officierstuin van de voormalige Ridderlijke Duitsche Orde (nu Grand Hotel Karel V), waar zeer oude bomen staan.
Officierstuin van de voormalige Ridderlijke Duitsche Orde
Officierstuin van de voormalige Ridderlijke Duitsche Orde
Bassin met fontein en beelden van Karel V, zijn zus Maria van Hongarije, koning Lodewijk Napoleon (broer van keizer Napoleon Bonaparte), landcommandeur van de Ridderlijke Duitsche Orde Unico van Wassenaer en een onbekende gewonde soldaat
Officierstuin van de voormalige Ridderlijke Duitsche Orde
Daar heb je ze weer… ;-)
Uitzicht vanuit een tuin aan de Oudegracht
Vingerhoedskruid 
Passiebloem 
Aanwezige bezoekster die op tafel aan het nagenieten was van lege kopjes koffie ;-)
Sfeerplaatje in tuin
Voorzijde Bruntenhof, een rij woningen die mr. Frederick Brunt in 1621 voor armlastige katholieke burgers liet bouwen
Stadstuin achter de Bruntenhof, een siertuin met een 17e eeuws karakter
