Kandelaar…

Een aantal maanden geleden vond ik bovenstaande kandelaar in een toen nog andere uitvoering bij de kringloop. Leuk van prijs, leuk van model, maar de kleur was niet helemaal naar mijn zin. 

Een poging om de kandelaar een andere look te geven, werd zoals je hier kunt zien geen geslaagd project. Ik verfde de kandelaar grijs en deed er wat bakpoeder op, maar doordat de verf blijkbaar nog te nat was, werd het een beetje zilverachtig en kreeg het glans…dat was nu niet bepaald wat ik in gedachte had ;-). 

Ik moffelde de kandelaar een beetje weg, maar toen ik laatst in dat hoekje aan het poetsen was, vond ik dat het acuut anders moest. Inmiddels had ik al meerdere keren met muurvuller gewerkt, dus ging ik daar mee aan de slag. Niet te dik erop gesmeerd, want ik wilde uiteraard wel dat de kandelaar haar vorm zou houden. 

De werkwijze is nagenoeg gelijk zoals beschreven bij de pot die ik laatst bewerkte (klik). Met het verschil dat ik bij de kandelaar behalve tuinaarde ook koffieprut heb aangebracht. Missie geslaagd! 

Liefs, Ingrid

España (slot)…

Nadat jullie in mijn vorige Spaanse post hebben kunnen zien dat we in V.alencia in een prachtig appartement verbleven, bij deze de afsluiter van mijn serie over onze reis door Spanje. 

Vanuit ons appartement keken we uit op de S.tad van de Kunst en de Wetenschap, waar zich ook L'Oceanogràfic bevond, een aquarium dat zich richt op zee- en kustdieren. Het staat bekend als het grootste aquariumcomplex van Europa met 40.000 dieren behorend tot 500 soorten. 

Bougainvilles…prachtig van kleur en vol in bloei

Bovenstaande foto’s heb ik genomen toen we er naar toe op weg waren, de gebouwen van de S.tad van de Kunst en Wetenschap zijn prachtig en bijzonder fotogeniek. 

Ik vind zo'n aquarium altijd heel indrukwekkend: hier kun je pijlstaartroggen en nog veel meer kleurrijke en exotische vissen en dieren van heel dichtbij bekijken, terwijl ze achter dik glas over je heen of langs je op zwemmen. In het gebouw zelf was het te donker en was het glas te dik om mooie foto’s te maken, maar buiten waren ook veel mooie dieren te bewonderen, waarvan de meesten heel gewillig poseerden. 

We woonden er ook een dolfijnenshow bij.

Een dag later brachten we een bezoek aan het oude centrum van V.alencia. We volgden een wandeling uit een boekje, maar vonden het eerlijk gezegd een beetje tegenvallen. Mogelijk dat dit beeld niet helemaal klopt met de werkelijkheid, want we hebben slechts een deel van het centrum gezien (misschien het verkeerde deel, maar dan zou je die wandelroute niet in het boekje verwachten) en misschien speelde de verliefdheid op M.adrid bij mij ook wel een rol en maakte die liefde blind ;-). Desondanks heb ik op diverse plekken in het centrum toch nog een aantal mooie plaatjes kunnen maken. 

Het smalste huis van V.alencia

Een buitentuin, maar dan anders…

De dag voor ons vertrek richting Nederland hebben we afgesloten met een middag naar het strand. Mocht je naar mooie en brede stranden op zoek zijn, dan zit je in V.alencia helemaal goed. We hadden wel pech, want na heel veel warme en zonovergoten dagen was het deze dag onverwacht bewolkt en regende het zelfs een heel klein beetje. 

Onze reis door het mooie Spanje is ons heel goed bevallen, ik vond het ook erg leuk om er een serie posten aan te wijden. Uit de reacties kwam regelmatig naar voren dat de foto’s jullie ook hebben verrast en dit verslag een aantal van jullie een ander beeld van het Spaanse land heeft gegeven. Terecht, want dit land is veel meer dan overvolle stranden en foto’s van zon, strand en zee. Het zal jullie niet verbazen dat een terugkeer naar de stad M.adrid inmiddels op mijn wensenlijstje staat bijgeschreven ;-). 

Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend!

Liefs, Ingrid

Rozenbottels…

Nu de bladeren volop van de bomen vallen en de herfst zich met al haar mooie en minder mooie facetten volop laat zien, is mijn ontkenningsfase voorbij ;-). Dus werden de kastanjes van zolder gehaald en kwam er zelfs wat kleur in de kamer.

Ik was al een tijd op zoek naar mooie rozenbotteltakken. Toen ik begin oktober tijdens de open dagen bij Tina van de blog Lilablu langs ging, zag ik ze staan. Ik ken Tina van haar blog en had haar inmiddels ook een paar keer gesproken tijdens Vive la France, een brocante markt dat al twee zomers in Hummelo heeft plaatsgevonden en waar Tina met haar mooie spullen ook te vinden was. De belofte een keer naar haar winkel te komen, loste ik tijdens de open dagen in. Tina was blij verrast, de ontvangst was hartelijk en warm. 

Het was de bedoeling even bij haar langs te gaan, maar uiteindelijk liep ik ruim na sluitingstijd de winkel uit. Naast de mooie spullen die ze in de winkel heeft staan, was het ook heel gezellig om er te zijn…de uren vlogen al pratend voorbij. 

Thuis kregen twee van de drie rozenbotteltakken een plek bij de andere takken in de grespot, het derde exemplaar kreeg een plaatsje op de kast. Op tafel werd het Hoffz schaaltje met kastanjes gevuld. Als nu ‘s avonds de kaarsen branden, de thee is gezet en de plaids zijn gepakt, is het herfstplaatje voor mij compleet. 

Ik wens je een hele fijne week!

Liefs, Ingrid

Leerzaam…

Alhoewel ik aldoende de camera (Canon 60D) elke keer iets beter leer kennen, is er nog genoeg wat ik er niet van weet. Wat is er dan leuker om af te spreken met een vriend van ons, die over veel meer kennis dan ik beschikt en het ook nog eens gezellig vindt om met z’n tweeën op pad te gaan en informatie aan elkaar uit te wisselen! 

Ik geef toe…er kwam meer info mijn kant op dan ik zijn kant op kon sturen, maar toch…door mij het een en ander uit te leggen en mijn daarop volgende vragen te beantwoorden, was hij die ochtend wel veel bewuster bezig met zijn handelingen op de camera. 

We trokken naar het bos, een mooie plek om foto’s te maken, al was het blad aan de bomen een paar weken geleden nog niet bepaald verkleurd. Toen we er aankwamen, was het behoorlijk mistig. 

Ik had het geluk dat zijn lenzen allemaal op mijn camera pasten (andersom bleek dat helaas niet het geval), dus ik heb er meerderen getest. En al doende kom je er achter dat elke lens zijn voors en zijn tegens heeft. 

Voor hem was het fotograferen met tussenringen nieuw. Uiteindelijk bleek het een leerzame ochtend, met o.a. bijgaande door mij gemaakte en onbewerkte foto’s als resultaat. 

Om jullie aandacht er bij te houden zal ik niet al te gedetailleerd vertellen, maar soms was het eigenlijk ook kinderlijk eenvoudig. Neem nu de witbalans, deze staat bij mij vaak op automatisch maar het had wel degelijk effect om de witbalans écht in te stellen op de situatie ter plekke. Op de twee volgende foto’s zie je hierdoor een behoorlijke verandering in kleur.

Witbalans automatisch

Witbalans bewolkt

De volgende drie foto’s heb ik gemaakt met een macrolens, je vindt de elementen van de tweede en derde foto terug in het eerste exemplaar. Met de macrolens kon ik het object van heel dichtbij benaderen, maar ook op iets meer afstand was het resultaat mooi.

Inmiddels ben ik er al wel (een hele tijd) achter dat het maken van foto’s met een onscherpe achtergrond mijn voorkeur heeft. Niet elke situatie leent zich er voor, maar als het even kan sla ik toe ;-). 

Paarden als belangrijkste object

Hekwerk als belangrijkste object, paarden wazig op de achtergrond

Eenmaal thuis liep mijn hoofd een beetje over, want goed fotograferen, een uitleg snappen en alle informatie opslaan vraagt nu eenmaal wel wat denkwerk. En wat op de ene lens van toepassing is, hoeft weer niet voor een andere lens te gelden, dus je moet je kennis ook nog eens op het juiste moment weten te gebruiken. Maar oefening baart kunst en aangezien we het beiden heel geslaagd vonden, gaan we zeker nog een keer met de camera op pad! 

Liefs, Ingrid