Metamorfose kandelaar…

Laatst liet ik jullie mijn liefde voor kandelaren al zien, waarbij ik aangaf dat ik inmiddels ook alweer voor een ander exemplaar was gezwicht. Deze keer niet bij een woonwinkel, maar bij de kringloop. 

Dit model vond ik al heel lang mooi, dus toen ik deze kandelaar bij de kringloop op mijn netvlies zag verschijnen, was het raak. 

De gouden kleur die er op aan was gebracht, was veel minder mijn ding maar met een aantal blikjes verf op voorraad had ik er alle vertrouwen in dat het met de kleur wel goed zou komen. 

Ik heb de kandelaar geverfd met krijtverf in de kleur Thunder Sky van Pure & Original. Eerst wilde ik er nog bakpoeder op aanbrengen, maar ik was bang dat het - net als bij een eerdere keer bij een andere kandelaar - te zilverachtig zou worden en zou gaan glanzen. Ik heb de kandelaar twee keer geverfd en het daar vervolgens bij gelaten. De kaars op de kandelaar lijkt op de foto roodbruin, maar heeft in werkelijkheid meer de kleur van de krans. 

Voor nog geen twee euro kon ik dit toch echt niet laten staan en ik ben weer helemaal tevreden met het resultaat. Wel met het voornemen dat er op deze tafel niets meer bij mag, want less is more is nog steeds mijn motto. Maar dat is best lastig wanneer je over zoveel dingen enthousiast kunt worden ;-)! 

Ik wens iedereen een hele fijne dag!

Liefs, Ingrid

Kandelaar…

Een paar weken geleden trok ik weer eens richting De Potstal. Op een vrije dag vind ik dat een heerlijk uitje en nadat ik eerst bij mijn oudste dochter in Nijmegen op ziekenbezoek was geweest, ging ik op de terugweg even bij deze inspirerende winkel langs. 

Om te voorkomen dat ons huis (te) vol met spullen komt te staan, weet ik mij meestal aardig in te houden, maar soms zie je ook wel eens iets dat je moeilijk kunt weerstaan.  

Dat had ik dus ook met deze kandelaar. Een stoer model, die - bedacht ik mij ter plekke - prima op de eettafel zou staan. Dat bleek thuis gelukkig ook te kloppen ;-). 

Een tijd geleden kocht ik daar ook deze kandelaar al. Lastig fotograferen in de vensterbank, maar ik ben er nog steeds verliefd op. De kandelaar lijkt misschien zwaar, maar is een lichtgewicht die prima combineert met de krans op pin.  

In de woonkamer staan inmiddels diverse kandelaren en ik vind het echt een meerwaarde voor het interieur. Maar vanuit mijn motto 'less is more' had ik na de aankoop van de laatste kandelaar wel besloten dat er geen exemplaren meer bij mochten komen. 

Dit voornemen was bij een bezoek aan de kringloop echter snel van de baan. Daar stond een model kandelaar, waar ik al lang naar op zoek was. De kleur is niet naar mijn zin, dus dat moet ik nog aanpassen. Wanneer ik het af heb, laat ik het resultaat uiteraard aan jullie zien.  

Ik wens iedereen een heel fijn weekend!

Liefs, Ingrid

Verzameling…

Een paar jaar geleden begon ik – geïnspireerd door medebloggers – zoutvaatjes en suikerstrooiers te verzamelen. In eerdere posten vertelde ik er al eens over en in mei 2013 (klik) liet ik de laatste update van de verzameling zien. Eerlijk gezegd dacht ik dat er daarna niet veel bij was gekomen, maar toen ik laatst ging vergelijken kwam ik tot de conclusie dat er toch wel fors was uitgebreid. 

Inmiddels staat de teller op 18 strooiers en vaatjes. Ik vind het nu wel goed zo, al zijn kleine zoutvaatjes moeilijk te weerstaan. Ik vind het trouwens wel bijzonder dat ik nog nooit een exemplaar heb meegenomen, die eenmaal thuis toch al in zijn soort aanwezig bleek te zijn. Soms moesten mijn hersencellen bij de kringloop daarvoor wel even in de hoogste versnelling, maar dat pakte toch telkens wel goed uit ;-). 

Dit is zo’n grappig exemplaar! Ik weet zeker dat ik voor de bijl ga wanneer ik er een vind die nóg  iets kleiner is. Om aan de verzameling toegevoegd te kunnen worden, moet je als zoutvaatje of suikerstrooier trouwens wel van glas zijn en worden tweelingen zoals gezegd niet toegelaten :-). 

Dit slanke exemplaar vind ik ook leuk van model.

 

Als het goed is, is nu de verzameling (aardig) compleet. Maar ik beloof niets, want als ik ergens een ienie mienie zoutvaatje signaleer, die aan de eisen voldoet ….tja, dan ga ik vast wel weer overstag.  

Ik wens je een hele fijne dag!

Liefs, Ingrid

Sfeervolle hoekjes bij de eettafel…

Jarenlang stond er tegen de scheidingswand tussen onze keuken en de woonkamer een computermeubel. Toen computers net een beetje opkwamen en de tablets en laptops nog niet in beeld waren, hadden veel mensen een computer met printer, beeldscherm en toetsenbord  in de woonkamer staan, in en op een computermeubel. Zo kon iedereen erbij en een bijkomend voordeel was ook nog eens dat we konden zien wat onze dochters op de computer deden....deze digitale opvoeding vonden wij ook belangrijk. 

Inmiddels hebben we laptops en iPads in huis, waardoor de noodzaak van het computermeubel in de woonkamer verdween.

Aangezien ik die hoek op een gegeven moment ook echt niet meer mooi vond, hebben we vorig jaar de zaak naar zolder verhuisd. Dat is absoluut geen gezellige ruimte om te zitten, maar voor computerwerkzaamheden prima te doen. 

Ik heb absoluut geen spijt van deze verhuizing. Nu we ook de telefoon met snoer richting de televisie hebben verplaatst, zit er helemaal geen snoer meer in deze hoek, terwijl het er voorheen een warboel van snoeren was. Weliswaar zoveel mogelijk verstopt, maar desondanks geen verfraaiing van de woonkamer.  

In de ene hoek staat nu naast de eettafel een laag steigerhouten tafeltje met daarop de door mij bewerkte cloche, een krans en een paar kandelaren. Het luik kocht ik een paar maanden terug via mp. Aan de andere kant van de eettafel staat links van de witte vitrinekast nu de broodplank tegen de muur. De zinken kandelaar trof ik een hele tijd geleden bij de kringloop en staat er mooi voor.  

Dankzij enkele aanpassingen is dit een hoekje geworden waar ik nu met veel plezier langs op loop (en dat is toch wat we allemaal in onze huizen heel graag doen). 

Ik wens je een heel fijn lenteweekend!

Liefs, Ingrid