Hoewel ons huis aan de buitenzijde een doorsnee hoekwoning is, is onze tuin altijd nog een heel mooi en bijzonder plekje. Door de ligging aan het water heeft de tuin sowieso al iets extra’s maar nadat onze tuin veertien jaar geleden door een hovenier van een metamorfose werd voorzien, is het nog veel meer genieten. Bestond de tuin voorheen vooral uit gras en grote bomen, nu is er een mooi lijnenspel met als kers op de taart een vlonderterras bij het water (zie foto 1).
Niet alleen op het hogere vlonderterras in de tuin kunnen we genieten, via een betonnen trap kunnen we ook naar beneden waar direct bij het water nog een vlonderterras te vinden is.
Elk jaar spuit manlief het terras met de hogedrukreiniger schoon en dan lijkt de tuin weer als nieuw. Ik ben er elke keer weer zó blij mee. In plaats van een terras vol groene aanslag en vuil, komt er een schoon en lichtkleurig terras tevoorschijn, waarvan je het idee zou kunnen hebben dat het nog helemaal niet zo lang geleden is aangelegd.
Vogelhuisje – jaren geleden gekocht en inmiddels compleet verroest
De houten tuintafel heb ik een paar weken terug geboend met water en schoonmaakazijn. Wat kwam daar ook veel vuil en groene aanslag vanaf! De daarop volgende nacht wel bijna twee uur wakker gelegen omdat ik van de pijn niet wist hoe ik mijn rsi-arm neer moest leggen, maar een dag later was dat alweer nagenoeg over en was het hier nadien heerlijk zitten met een hapje en een drankje. Ik moet de tafelpoten aan de onderzijde nog wel van een sopbeurt voorzien, je kunt daar goed zien hoe groen het grootste deel van de tafel was.
Over een paar maanden ken je de tuin wat groen betreft overigens bijna niet meer terug, vergeleken bij de foto's is het de afgelopen dagen zelfs al weer hard gegaan. Ik ben benieuwd welke planten hun kopjes weer boven de grond uit gaan steken en ons van weelderige bloemen gaan voorzien. Het hoeft van mij overigens niet zo hard te gaan, anders gaat de tijd ook te snel. Van mij mogen de lente en de zomer namelijk heel lang duren!!
Ik wens je een fijne week!
Liefs, Ingrid