Verdriet…

Hoewel ik in mijn posten vaak schrijf over mijn kringloopvondsten, over het interieur, over mijn reizen en over de natuur, zal deze post over iets heel anders gaan. Ik vind het moeilijk om hier over te schrijven en ik weet ook nog niet precies hoe ik het ga verwoorden, maar dat de boodschap desondanks wel overkomt…daar twijfel ik niet aan. 

Zonder dat de meesten van jullie er iets van gemerkt hebben, zit ik momenteel in een heftige fase in mijn leven. Dat loopt eigenlijk al een hele tijd, maar ik ben nu eenmaal niet het type dat op internet gevoelige privé zaken uitvoerig beschrijft. Dat ga ik ook nu niet doen want de hele wereld leest tenslotte mee. Maar aangezien velen van jullie mijn blog al meer dan zes jaar volgen en ik ook in de toekomst hier mijn posten wil blijven schrijven, wil ik toch met jullie delen dat ik momenteel in scheiding lig. Over het hoe en waarom wil ik niet uitwijden, wel wil ik jullie geruststellen en laten weten dat mijn man en ik goed met elkaar omgaan en er dus absoluut geen sprake is van een vechtscheiding.  

De afgelopen maanden waren voor ons hele gezin een achtbaan aan emoties. Je hele toekomst gaat aan flarden, het gezin zoals je dit jaren had houdt op te bestaan en dingen die zo vanzelfsprekend leken, worden nu ineens heel anders. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel gehuild als in de afgelopen tijd. Want ook al is het een keus die wij in ons geval in overleg en samen hebben gemaakt, dat betekent absoluut niet dat het een stap is die je maar even zet…daar gaan achteraf gezien misschien zelfs wel jaren overheen. 

Ik ben dankbaar voor het feit dat ik in ons huis kan blijven wonen. Ik heb behoefte aan een vertrouwde omgeving en met lieve buren om mij heen voel ik mij hier thuis en op mijn gemak. En aangezien onze jongste dochter sinds enkele weken ook op kamers is gaan wonen (een wens die zij al langer had en die los staat van onze scheiding) en zij dus net als de oudste doordeweeks niet thuis is, zal het toch al enorm wennen worden om vanaf volgende week (het moment dat mijn man ook elders gaat wonen) veel meer alleen te zijn. Gelukkig heb ik lieve mensen om mij heen, die mij er door heen helpen en ben ik zelf – ondanks al het verdriet – de kunst van het genieten en het ervaren van geluk nog niet verleerd. Met mijn kringloopaankopen ben ik in de toekomst misschien nog wel blijer dan nu, nu ik financieel flink ga inleveren. En een prachtige bloem, een fietstochtje naar het meer hier niet zover vandaan, genieten van de dieren in en op het water dat grenst aan de tuin, gezellig kletsen met een hele lieve vriendin…het hoeft allemaal niet zoveel te kosten om toch geluk te kunnen ervaren. 

De komende tijd zal ook nog heel pittig worden, maar ik laat het maar op mij afkomen…tenslotte moet ik daar toch doorheen. Uiteindelijk hoop ik dat het leven van zowel mijn man, onze dochters als van mij weer in een rustiger vaarwater komt.  Gelukkig is bij mij het glas vaak driekwart vol en blijf ik de mooie dingen zien die het leven mij biedt. Ook hier in blogland zal ik de nodige steun ervaren en als ik dan alles bij elkaar optel, ik denk aan mijn twee lieve meiden, ik zie dat de lente ons allemaal met open armen ontvangt en de tuin alweer begint op te bloeien…dan blijf ik ondanks het intense verdriet dat het zo met onze relatie moest gaan vertrouwen houden in de toekomst… 

Veel liefs,

Ingrid

P.S. Vind je jouw reactie te persoonlijk om op internet te delen, je mag mij uiteraard ook mailen: homelifestyle01@gmail.com